आज भन्दा लगभग १ महिना अघि मैले अनलाइन सेवामार्फत चर्चित पत्रकार तथा बिबिसी नेपाली सेवाका प्रमुख रबिन्द्र मिश्रद्वारा लिखित पुस्तक भूमध्यरेखा अर्डर गरेको थिएँ | उक्त पुस्तकको जम्मा नेपाली रु. २८० रहेछ | सोहि पुस्तकलाई विदेशबाट अनलाइन अर्डर गर्दा जम्मा ११ डलर लाग्दो रहेछ | नेपाली दैनिक पत्र-पत्रिकामा पढेको अनुसार लेखक मिश्रले एउटा पुस्तक विक्री भए वापत आउने लेखक रोयल्टी रु. २० नेपालको पिछडीएको जाति चेपांगलाई दिने निर्णय गरेको रहेछ | उसले घोषणा गरेको यहि मन्चबाट अर्का एक उद्द्योगपति उपेन्द्र महतोले उसको व्यक्तिगत तर्फबाट अर्को रु. २० थपेर दिने निर्णय सुनाएछ | उनीहरुको यो काम सराहनीय लागेकोले मैले पनि एक प्रति अनलाइनबाट नोवेम्बेर २४ तारिखको दिनमा अर्डर गरेको थिएँ | आफ्नो बैंक खातामा गयो, १ क्लिक्क गरेको निमेष भरमै बैंकबाट पैसा नेपालको बिक्रेताको पोल्टामा पुगिसकेको जानकारी साथसाथै अबको २ हप्ता अथवा १५ दिन भित्र यहाँ आइपुग्छ भनेर जानकारी आयो | एक युग पछि यसरि नेपाली लेखकको पुस्तक किनेर पढ्न लागेकोमा मेरो मन पनि फुरुंग थियो |

अब भने मलाई त्यो २ हप्ता कहिले बित्ला र मेरो हातमा “भूमध्यरेखा” आइपुग्ला भनेर मनमा अधैर्य हुन थालिसकेको थियो | त्यो १५ दिन पनि बित्यो तर पुस्तक आज आउला छैन, भरे-भोलि आउला छैन | नभन्दै २ हप्ता, ३ हप्ता हुँदै ४ हप्ता पुग्यो, तर मेरो हातमा मैले मन लगाएर पढ्ने धोको राखेर अर्डर गरेको पुस्तक नै आइपुग्दैन | एक मनले भनें, अब त विक्रेतालाई लेख्न पो पर्यो भन्ने भयो | अर्को मनले भनें, हेर र केहि दिन अझ पर्ख भन्ने भयो | हरेक दिन मेल बक्स खोल्न जाँदा “आज त पुस्तक आयो होला” भन्ने सोचेर जान्छु, तर हातमा लग्यो शुन्य |

आज भने मैले चिठीपत्र हेर्न मेल बक्स खोल्न गईनं | मेरी श्रीमती गएर हातभरी कागज र एउटा सानो तर मोटो खाम जस्तै देखिने पाकेट पनि साथमा ल्याइन् | उनले मलाई त्यो पाकेट हातमा थमाइन् | मैले पठाउनेको ठेगाना देखिहालें | मन खुसि भयो | ढिला भए पनि आफूले मोल तिरेको चिज पाउँदा मन पनि दंगदास नै भएछ | साथमा मलाइ त्यत्ति नै दु:ख पनि लाग्यो | मेरो पाकेटको एकापट्टि साइडमा मिलाएर काटिएको रहेछ जुन हेर्ने बित्तिकै स्पष्ट हुन्छ कि त्यो सामान हवाईजहाजसम्म ओसार-पसार गर्दा त्यसरी दुर्घटनावस् च्यात्तिएको होइन भन्ने कुरा | सबै प्रकृतिलाई ध्यानमा राखेर बिचार्ने हो भने, यो पाकेट कसैले बदनियत ढंगले च्यातेर भित्र केहि बहुमुल्य वा नगद वा अन्य केहि चोर्न-लुकाउन मिल्ने चिज छ कि भनेर हेरेको हो भन्ने कुराको छनक पाइन्छ |

हुन त यो प्रथा कुनै नौलो भने होइन | विदेशबाट नेपालमा केहि सामान पठायो वा चिट्ठीमात्र पठायो भने पनि, त्यो चिट्ठीको खाम प्रायजसो काहीं न कतै गोश्वारा हुलाकको मान्छेले खोलेकै हुन्छ | पैसा चिट्ठीसंग पठाउनु कानूनसम्बद्द निषेधित नै छ | तर कथमकदाचित कसैले पठाईहाले भने पनि त्यो प्राय: गायब नै हुन्छ | अब विमानस्थलबाट एकाएक त्यत्रो ठूलो-ठूलो लग्गेज ब्यागहरू वा झोलाहरूबाट सुनको सिक्री, हार, मोति, भिडियो क्यामेरा आदि हराउने देशमा जाबो चिट्ठीको कुराको अति नै सामान्य हुने नै भयो | तर जे होस्, मेरो ख्रीष्टमस उपहार नै मानौं, किताब हातमा परेको छ, भोलि देखि पढिन्छ |